⭕️فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده ولی در آن را باز نمی کند!
⭕️حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است.
⭕️چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟
⭕️ بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان «عادت به خوبی‌ها» است
صفحات: 1· 2
اگر بپذیریم آدم‌ها با هم متفاوتند، بسیاری از اختلافات سخت و شکننده برطرف خواهد شد. کسانی که این تفاوتها را درک نکرده‌اند و یا آنها را نمی‌پذیرند همیشه در رابطه با دیگران مشکل خواهند داشت و دائماً دچار کینه و کدورت می‌شوند. پذیرش اختلاف بین آدم‌ها، سعۀ صدر را افزایش می‌دهد و آرامش می‌آورد.
اعتکاف یعنی مقیم شدن در محل ٍ نماز. و اگر اوج نماز در سجده است، اعتکاف یعنی اقامت در محل سجده. مگر این نقطۀ نورانی حیات بشر چه عظمتی دارد که تمام عمر ما باید صرف فهمیدن آن شود؟ اعتکاف یعنی تلاشی برای درک سجده. برای درک هر چیزی باید به محل آن رفت تا بتوان آن را از نزدیک مشاهده کرد. مسجد یعنی محل سجده.
کتاب «شکوه امر خدا»، اثر علیرضا پناهیان
اعتکاف؛ یعنی نباید نوک زد! باید وقت گذاشت!
اعتکاف یعنی وقت گذاشتن برای کشف رابطه با خدا . نباید نوک زد! باید وقت گذاشت. اعتکاف به همین دلیل ویژه است. انسان سه روز «وقت» می‌گذارد، سه روز دنبال صاحب خانه می‌گردد و زمزمه‌اش این است که ای خدایی که نمی‌بینمت، نمی‌یابمت، نمی‌چشمت! تو کجا هستی؟! چگونه با من ارتباط برقرار خواهی کرد؟! کِی وجود تو را بیشتر لمس خواهم کرد؟! کِی حضور تو را بیشتر حس خواهم کرد؟! کِی می‌فهمم تو چگونه هستی؟!
کتاب نگاهی به رابطۀ عبدومولا ، اثر علیرضا پناهیان
اعتکاف دورۀ فشردۀ تمرین آداب مراوده با مؤمنان است: در رفاقت دل‌پاک باشیم و در سلام پیش‌دستی کنیم. نرنجیم و نرنجانیم. از کسی مقابل صورتش تعریف و تمجید نکنیم و از کسی پشت سرش غیبت ننماییم. تحمل کنیم و خود را تحمیل نسازیم. بوی بد دهان روزه‌دار را به یاد داشته باشیم که یکی از زمینه‌های حرف نزدن با بغل‌دستی است. قبل از ورود به مسجد استحمام کرده باشیم و بعد از آن به پیراسته بودن اهتمام ورزیم.
از گریه‌ها و مویه‌های دیگران مشمئز نشویم و از خنده‌ها و سربه‌هوایی‌های اطرافیان ملول نشویم.
کتاب «شکوه امر خدا؛ به ضمیمۀ یادداشتی برای معتکفین»، اثر علیرضا پناهیان
دیروزبه یاد گذشته افتاده بودم و خاطرات زمان خوابگاه رو مرور میکردم ، تازه وارد وادی طلبگی شده بودیم و راه طولانی در پیش داشتیم. بعضی وقتا با بچه ها مینشستیم و درباره موضوعات مختلف صحبت می کردیم یکی از شیرین ترین بحث هامون درباره عشق الهی بود و با همون اطلاعات اندکمون به نتایج خیلی قشنگی رسیدیم. امروز مطلبی درباره همین موضوع دیدم که فکر میکنم مفید باشه.
حاج اقا پناهیان« آدم اول از وجود خدا آگاه می شود،
بعد با صفای باطن به خدا ایمان می آورد،
بعد با تلاوت قرآن با او آشنا می شود،
بعد با عمل به دستوراتش به او کمی نزدیک می شود،
بعد با مناجات و دعا با خدا انس می گیرد،
بعد با تواضع و محبت به دوستان خدا و خدمت به آن ها نزد خدا محبوب می شود ،
بعد عاشق خدا می شود.»