پیوند: http://shia-patogh.blogfa.com

«معلم فداکار» امروز و «معلم خرید خدمتی» دیروز

حدود شهریور بود که ضمن خدمت استخدام شد. در این 7 ماه هم مزه حقوقش را نچشید. ماهی 450 هزار تومان بود که هنوز نداده بودند

دهه شصتی بود؛ آن هم 67. در روستای «چاه نلی» به دنیا آمد؛ 300 متری قتلگاهش. با آن شرایط و امکانات، درس خواند تا برای خودش کسی شود. درسش را خواند و به روستا برگشت. حالا دیگر برای خودش کسی شده بود؛ حمیدرضا گنگو زهی،
معلم مقطع ابتدایی روستای نوکجو.

این نقطه هر چقدر که آدم فکرش را بکند، دور است. خیلی دور. اهالی اینجا از همه چیز و همه کس دورند. آنها در نقطه «صفر» زندگی می‌کنند؛ «صفر مرزی». این روستاها تابع بخش «روتک» هستند و «روتک» تابع شهرستان «خاش»؛ صدها کیلومتر دورتر از اولین جایی که کمترین امکانات را دارد.

15 فروردین بود. چهاردهم شب، باران شدیدی آمد. صبح هم طوفان بود و گردباد. زنگ تفریح حمیدرضا در حیاط مدرسه مراقب بچه‌ها بود
دیوار خشت و گلی و مدرسه، نم کشیده بود و داشت می‌ریخت. حمیدرضا متوجه شد. بچه‌ها کنار دیوار داشتند بازی می‌کردند. داد زد. صدا به صدا نمی‌رسید. دوید سمتشان. همین که بچه‌ها را کشید کنار، دیوار ریخت. ماند زیر آوار و سرش ضربه خورد.

حالا همسر 25 ساله حمیدرضا مانده و 2 یادگار؛ «یسنا» و «عسل». دایی بچه‌ها می‌گوید: «یسنا 2 ساله است و عسل 4 ساله. یسنا مشکل قلبی دارد. خدابیامرز دار و ندارش را خرج این بچه می‌کرد.» دو روز پیش، دانش‌آموزان مدرسه روستای نوکجو با معلمشان خداحافظی کردند و هرگز فراموش نمی‌کنند مشق آن روز را که:

«گردباد شد، دیوار ریخت،
آن مرد زیر آوار ماند،
آن مرد تمام شد
نه، نه
آن مرد ماند
برای همیشه ماند».

روحش شاد

به نقل از سایت پاتوق بچه شیعه ها

خداوند دنیا را به دوست و دشمن خود می دهد ، اما دینش را فقط به دوست خود می بخشد . بحارالانوار ، ج 2 ، ص (215)

کسانی که دل درگرو محبت خدا نهاده اند،
لحظه شماری می کنند تا با ورود به ماه رجب
و بهره مندی از برکات آن، به درک فیوضات ماه عظیم شعبان موفق شوند
و پس از آن بتوانند مدال لیاقت ورود به ضیافت الهی در ماه رمضان را دریافت نمایند

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ فَرِّغْ قَلْبى لِمَحَبَّتِكَ، وَاشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ،
الهى بر محمد و آلش درود فرست، و قلبم را خلوتگه محبت خود ساز، و به یاد خود مشغول دار
صحیفه سجادیه دعای 21

پیوند: http://www.hawzah.net

أَکثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ، فإِنَّ ذلِک فَرَجُکمْ[1]برای شتاب در گشایش حقیقی و کامل، بسیار دعا کنید؛ زیرا، همانا، فَرَج شما در آن است.

شرح
این کلام از جمله مطالبی است که حضرت مهدی علیه السلام در جواب سؤال های اسحاق بن یعقوب بیان کرده اند. در این روایت، امام علیه السلام به زیاد دعا کردن برای تعجیل فَرَج فرمان می دهند. این فرمان حضرت، اهمیت مطلب را می رساند؛ زیرا فَرَجْ و گشایش شیعیان از تمام گرفتاری ها و فتنه ها، در سایۀ ظهور حضرت علیه السلام محقق می گردد؛ و تا زمانی که حضرت علیه السلام در غیبت به سر می برد، شیعه نیز تحت فشار و ظلم و تعدّی حاکمانِ ظالم و جائر است.

در این حدیث نکاتی است که به آن ها اشاره می کنیم:

1-برای شیعیان فَرَجی است و آنان از شکنجه و اذیت و آزار و تهمت رهایی خواهند یافت. آن روز طلایی خواهد رسید و آنان در سایۀ حکومت آقا و مولایشان در آرامش و رفاه و معنویت زندگی خواهند کرد.

2-فرج امام زمان مورد «بداء» واقع می شود؛ و به تعبیر دیگر، قابل تأخیر یا تعجیل است و یکی از عوامل تعجیل در فرج آن حضرت، دعا است. می دانیم که دعا بدون درخواست قلبی و زمینه سازی برای تحقّق آن، مؤثر نخواهد بود. انسان باید با زبان و قلب بطلبد، و در عمل نیز زمینه ساز خواستۀ خود باشد.

پی نوشت

[1] كمال الدين، ج 2، ص 485، ح 4؛ الغيبة، طوسى، ص 293، ح 247؛ احتجاج، ج 2، ص 284؛ إعلام الورى، ج 2، ص 272؛ كشف الغمة، ج 3، ص340؛ الخرائج و الجرائح، ج 3، ص 1115؛ بحارالأنوار، ج 53، ص 181، ح 10

پیوند: http://www.hawzah.net

قَالَ البَاقِرِ علیه السلام: مَا مِنْ شَی ءٍ اَحَبَّ إِلَی اللَّهِ مِنْ اَنْ یُسْاَلَ وَ یُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ[1]

هیچ چیزی نزد خدا محبوب تر از این نیست که بندگان از او طلب کنند و حاجت بخواهند.

شرح
روایت از امام باقر علیه السلام منقول است که از حضرت سؤال کردند: کدام یک از عبادات افضل است؟ حضرت جواب این سؤال را ندادند، بلکه مطلب اساسی تر دیگری را فرمودند. «مَا مِنْ شَی ءٍ»، هیچ چیز، حتّی عبادت؛ «مَا مِنْ شَی ءٍ اَحَبَّ إِلَی اللَّهِ»، هیچ چیزی نزد خداوند محبوب تر از این نیست که: «مِنْ اَنْ یُسْاَلَ وَ یُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ»، عبد آنچه را نزد خدا دارد که همه چیز هم هست، از او تقاضا کند. روایات متعدّد راجع به عبادات وارد شده است که: مغز عبادت دعا است. ما بدون مغز نمی توانیم کار کنیم. همه کارهایمان به واسطة مغز است. در عبادات هم همین گونه است. آن چه مغز عبادت است و به آن جان می دهد، دعا است. چه بسا اگر دعا در عبادت نباشد، آن عبادت محبوب عندالله نیست.

نمی دانید دعا چه می کند! دعا مرده را زنده می کند. تمام معجزات انبیاء و کرامات اولیاء، بر محور دعا بوده است. مثلاً حضرت عیسی با دعا مرده زنده می کرد، معجزات پیامبر اکرم با دعا بوده. هیچ گاه نباید از دعا غافل شویم. چون محبوب ترین عمل عندالله است. فکر هم نکنیم اگر دائماً از صبح تا شب به خدا بگوییم: این را می خواهم، آن را می خواهم، مزاحم خدا شده ایم. این فکرها باطل و غلط است. چون خودمان نظر تنگیم، خیال می کنیم خدا هم نظرتنگ است. « یُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ »، آن چه پیش خدا است، تمام شدنی نیست، پس دعای تو هم نباید تمام شدنی باشد.

پی نوشت

[1]مجلسی، بحارالانوارج90، ص294؛ مستدرک الوسائل ج5، ص 169

به یاد پارسال و کاروانی که مشتاق دیدار و نفس کشیدن در هوای حرم بود،البته گاهی یاد آوری گذشته ادم رو ملول میکنه خدایا خودم رو به آغوش گرم تو می سپارم هوای دلم را داشته باش که من تنها تو را دارم

الهی و ربی من لی غیرک اسئله کشف ضری و النظر فی امری

خدای من و پروردگار من جز تو من که را دارم که از وی درخواست برطرف کردن بدحالی خود و نظر کردن در کارم کنم

لیت شعری یا سیدی و الهی و مولای اتسلط النار علی وجوه خرت لعظمتک ساجده

ای کاش میدانستم ای اقا وخدا و مولای من ایا اتش دوزخ را مسلط میکنی بر رخسارهایی که برای عظمت تو سجده کنان به خاک افتاده اند